Vanmorgen voor dat ik naar m'n werk ging, zoals gewoonlijk de paardjes voeren (ze lopen achter m'n huis). Aangezien het nogal mistig was zag ik ze niet gelijk staan.
Eigenijk staan ze altijd klaar vooraan om lekker voer te krijgen, nu geen paard te bekennen. Nou maar even de zaklamp gepakt om in de verte te kijken.......... GEEN PAARD TE BEKENNEN!!! Nou ik had echt een hartverzakking, er gaat van alles door je hoofd, gestolen, geschrokken.......... nou ja noem maar op.
Ik zag dat achter bij de dam (er loopt een sloot achter het stuk) dat daar het onderste draad kapot was. Er stond al een tijd geen stroom meer op het draad (was totop heden niet nodig) dus ik had al snel bedacht dat ze waren uitgebroken
Maar rechtsaf langs de sloot gaan lopen met m'n zaklampje, toen zag ik al wat mesthopen liggen. Gelukkig gaf dat in ieder geval de aanwijzing dat ik op het goede pad was. Intussen gingen allerlei horror gedachten door m'n hoofd met aanrijdingen enzo
. Eindje verder gelopen waar een weilandje die niet omheind is, ja hoor daar waren de 2 kerels. Quinoa lag lekker op de grond en Jerez was heerlijk in het gras aan het kauwen.Toen ik aan kwam gelopen, stond Quinoa op en kwam naar me toe, echt zo van "goede morgen"
, hij wilde ook zo weer mee en Jerez kwam er later achteraan gehuppeld 
Nou ja, gelukkig eind goed, al goed. Maar dit bezorgd je toch wel even een lichte hartverzakking zeg
Jullie begrijpen natuurlijk wel dat er nu weer stroom op het draad staat
