Vorige week gingen we met de paarden door het water. De hitte was daar prima voor geschikt. De paarden plaschtte met hun hoeven in het water en ik zei blij tegen Wilma: "Polie heeft er wel zin in". Ik had het nog niet gezegd, of we lagen languit in het water, het water gutste in mijn laars. Polie flink geschopt en zeer snel stond ze overeind geschrokken van de schop op de kant. "Braaf Polie". Wilma kwam al niet meer bij van het lachen, ik was geschrokken verbaasd. "Ze gleed harstikke uit, Wilma!" Nou om van de schrik bij te komen, gingen we weer in het water, en jeetje, ze liet zich zo op haar knieën vallen. Ik heb haar zo hard geslagen als ik maar kon, ze deed het dus expres, stout paard! In een mum van een seconde vloog ze in volle sjas uit het water, ze was zich helemaal te pletter geschokken van die harde klappen (krijgt Polie niet want dat heeft ze gewoon niet nodig, maar nu dus wel!). Jullie snappen, dat ik toen ook de slappe lach kreeg, het was ook zo zot en stout.
Vanochtend hebben we om 7.00 uur een heerlijke buitenrit gemaakt, het vroege tijdstip vanwege de hitte. Toen we om 6.30 uur aankwamen, stonden de paardjes nog op de wei en de eigenaar had de sproeiers al aangezet. Wat schetst mijn verbazing: Hercule is harstikke droog en voelt warm aan en Polie was van boven helemaal nat, net als haar hoofd, staart tot aan haar knieën en had duidelijk liggen rollen in het zand. Ze heeft dus staan douchen onder de sproeiers. Vinden jullie dat niet enig? Dan ben je toch een leuk paard
En dat vind ik dus leuk aan de Merens. Ze hebben zo iets eigens en fris en verbazen je altijd met iets raars. Op stal moesten ze er verschrikkelijk om lachen, de eigenaar had zoiets nog nooit meegemaakt.