(Renske was op de wei en er niet bij).
Vanmiddag heeft Kiki in de tuin drie spanners kapot getrokken bij de paddock om bij een zak hooi te komen.
De koeienhalsband waarmee we haar aan de muur vastzetten omdat ze soms gaat hangen, gooit ze elke keer af, ook als Hugo hem stevig om doet en dus liep Hugo weer achter haar aan om het huisje door de tuin en te roepen HO HO HO.
Nog even en ze springt over de tuinhekjes. Vervolgens gingen we een nieuw hoofdstel (mét neusriem) en nieuw bit passen. (Bitloos rijden of zonder neusriem met een westernhoofdstelletje zetten we even uit ons hoofd). Dat ging ook niet vlotjes, Kiki schudde met haar hoofd en wilde in alle riempjes happen, en daarna moesten we naar de winkel om het bit er in te laten zetten. We wisten niet of het wel goed zat. Weten wij veel? Het westernhoofdstel is zo simpel dat snappen we wel. Toen waren we een riempje kwijt van het nieuwe hoofdstel, zoeken en zoeken en bellen naar de winkel of het daar soms gevallen was, en ach jee, het bleek er gewoon aan te zitten op een verkeerde plek……… Toen Hugo Kiki naar de wei terug bracht zou hij een eindje met haar gaan fietsen. Maar ja, Kiki wil alleen de route naar de wei, zij wenst geen andere wegen te bewandelen. Ik stond er bij en keek er naar, in de verte dan. Op het kruispunt stond Kiki stil, als een blok beton! Ik ging een zweepje halen en daarna ging het beter tot elke hoek of elk kruispunt waarbij Kiki richting wei wilde en Hugo niet. Met Renske hebben we veel minder meegemaakt van dit soort dingen, wat was en is die toch een makkie!!! Bij Kiki hebben we met veel meer kracht en kop en massa te maken!
Nu begrijpen we de mensen die soms hoofdschuddend naar ons kijken als we Renske met wagen en al aan een lantaarnpaal zetten. Of die fietsen met een paard toch een riskante zaak vinden. En die het over een paard hebben dat uitbreekt. We leren veel. Misschien worden we door Kiki nog eens echte paardenmensen!!