Zo, weer uitgerust van een lange, vermoeiende, maar leuke dag!
We waren 's-morgens al om 06.15 uur vertrokken, dus ik was blij toen ik gisteravond in bedje lag. Voor mijn gevoel gingen de dressuurproeven echt goed, Danny liep lekker en ik was toch wel redelijk relaxed, (ik heb de laatste tijd op concours steeds meer last van de zenuwen). Voor mijn eerste proef had ik 157 punten en voor mijn tweede proef had ik 145 punten. Die 145 punten had ik dus totaal niet verwacht, voor mijn gevoel ging die nog beter als de 1e. En ik heb dit jaar nog maar een keer onder de 150 punten gehad, dus dat viel wel tegen. De jury heeft me nog uitleg gegeven, dat vond ik wel fijn en ik kon me erin vinden. Ik ga toch maar eens vragen of iemand mijn proef een keer kan filmen, dat lijkt me wel fijn, je gevoel is soms toch anders als het beeld.
We hebben ook nog meegedaan aan de prestatieproef. Achteraf had ik liever gewild dat we dit niet gedaan hadden. Ik wist ook niet dat dit ook een soort wedstrijd was. Afijn, Danny en ik waren dus dik laatste en hebben een 3e premie gehaald. Ik weet dus niet precies wat dat allemaal inhoud, (misschien maar goed ook), het is in ieder geval ontzettend laag.
Er werd wel gezegd dat de jury het knap vond wat ik uit Danny haalde, en er werd gezegd dat hij er eigenlijk belabberd uitzag! Het zal niet bedoeld zijn zoals het overkwam maar het deed wel pijn. Toen Danny en ik achter de trailer verdwenen waren heb ik dus een potje staan janken
Het is toch je beste maatje die afgekraakt word! Ik ging toch een beetje weg met het gevoel alsof de meeste mensen Danny maar lelijk vonden. Maar mijn eigen gevoel is gewoon dat hij niet de juiste "Merens maten" heeft. Voor mij is Danny toch het mooiste, beste, liefste en gaaftse paard dat er bestaat.
In de kraam heb ik nog een paar mooie stevige schoenen gekocht, precies mijn maat en lekker goedkoop! En ik heb iemand blij kunnen maken met een door mij aangeboden rijbroek!
Groetjes Merel