hallo,
Dit gaat over mijn hond "candy". Ik moet mijn verhaal even kwijt.
De meeste van jullie weten dat mijn labrador ziek werd tijdens de strandrit op 26 maart, waardoor onze groep om moest keren en gelijk terug moesten.
Mijn dierenarts dacht dat ze bronchitus en waarschijnlijk een hernia had. Ze had antiabiotica gekregen en pijnstillers met ontstekingsremmers. De volgende dag kon ze ineens heel even niet meer lopen en ben ik weer terug gegaan naar de dierenarts met haar en die gaf haar prednisolon. Die kuur heb ik afgemaakt, maar het ging de ene dag iets beter dan de andere.
Afgelopen woensdag ging het weer niet goed met haar en ze keek me zó zielig aan, van doe alsjeblieft iets, dus heb ik meteen mijn dierenarts gebeld en een afspraak gemaakt voor de volgende dag. Maar ik was er niet gerust over en wilde toch diezelfde dag nog komen. Ze hadden geen tijd, dus heb ik een andere DA gebeld en kon ik gelijk komen. Die zei dat het waarschijnlijk iets in haar koppie kon zijn, maar wilde toch al het andere uitsluiten en wilde foto's van haar maken, en ze hebben haar gehouden en later op de dag kon ik haar weer ophalen.
Met haar botten blijkt niks aan de hand te zijn, dus geen HD of hernia of andere bot gebreken. Hij heeft weer een prednisolon kuur gegeven voor 1 maand.
Het ging steeds slechter met candy en ze kon het afgelopen weekend niet ver meer lopen. Na zo'n 100 meter was ze kapot en liep ze te hijgen. Vanavond op de terug weg naar huis krijg ze ineens stuip trekken in de auto en was ze helemaal van de wereld en keek heel vreemd uit haar ogen, dat was heel erg naar om te zien.
We zijn midden op de snelweg aan de kant gestopt en we hebben dylan uit de auto gehaald en meteen voorin gezet, want candy lag met haar poten en haar hoofd te shaken bij hem en dylan schrok uiteraard en begon te huilen. Alles verkrampte van de hond en we dachten echt dat ze het niet zou gaan redden. Mijn schoonvader woonde in de buurt van waar we reden en die hebben we gebeld en die heeft dylan in zijn auto gezet en is naar ons huis gereden. Candy lag languit achterin de auto. Wij zijn ook eerst naar huis gereden en daar heb ik de DA gebeld en toen naar de dierenarts gereden, onder tussen ging het al weer iets beter met haar.
Ik ben nog even bij dylan bij zijn bed gaan zitten en heb nog even gepraat met hem, de tranen liepen over mijn wangen en dylan had helemaal rode oogjes. Ik zei tegen hem dat candy erg ziek is en misschien niet meer beter wordt, en als candy zou gaan slapen ze een sterretje zou worden en dat híj dan een sterretje mocht uitkiezen die we candy noemen. De tranen biggelen over mijn wangen nu ik dit schrijf.
Bij de DA aangekomen wilde ze uit de auto lopen maar ze zakte door haar benen. Mijn man heeft haar opgetilt en de DA heeft haar onderzocht. Hij heeft een algeheel bloedonderzoek verricht, maar daar kwam niet echt iets uit. De waarde van haar lever was wel 10 x zo hoog, maar dat kon door de prednisolon en de antibiotica komen die ze had gehad. Daar maakt hij zich niet echt zorgen over. Het kan ook zijn dat ze iets aan haar hartje heeft, want ze vertoonde wel bepaalde symptomen, waardoor de DA dat denkt. Nu heeft hij haar een injectie gegeven wat vocht uit haar longen vandaan haalt, en dat moet binnen een paar uur werken, als ze morgen ochtend niet is opgeknapt, dan is het toch haar koppie. Het kan dan een hersenbloeding of een tia zijn.
Morgenochtend om 10.15 uur moeten we weer terug komen bij de DA en als het dan niet beter is, moeten we een beslissing nemen wat we moeten doen. Misschien dat we nog naar utrecht kunnen voor een echo van haar longen o.i.d.
Ik kan alleen maar huilen. Ze is vorige week zondag 9 jaar geworden.
Dat vindt ik nog veels te jong.
Ik hoop maar dat de medicijnen werken en dat ze dus weer opknapt. Dan weten we dat het van haar hartje komt en kunnen ze misschien nog iets voor haar doen.
Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik moest het even kwijt.
gr. nancy
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
