MerensForum.nl

Hoi Claudia

Jammer dat je geen foto kan sturen, maar misschien wel naar mijn email?
Ik ben erg benieuwd hoe die van jou eruit ziet.
De staart van Roxy is wel vol maar de helft moet er nog bij groeien want ze heeft last van staart en manenexceem en ik heb daar eindelijk wat voor gevonden maar bovenaan is het misschien 15 cm lang en in het midden van haar staart hangt ook nog een flinke pluk.
Waarvoor gebruik jij je paardje?

groetjes Petra

HoiHoi!

Allereerst... Ik vind het helemaal niet overdreven dat je een hoop verteld! Ik ben namelijk ook van de lange verhalen. Leuk juist, toch?
Leuk om te lezen dat je een dochter hebt! Dacht eerst dat ik aan het mailen was met iemand van een jaar of 17, niet dat dat erg is hoor (wil niemand beledigen!), dat zijn ook leuke mensen!

Misschien is het wel leuk om even kort iets over mezelf te vertellen.
Ik ben 26 jaar, woon samen met m'n vriend in Houten en werk als secretaresse voor beleidsmedewerkers in Bunnik. Ik werk 32 uur verspreid over 5 dagen, ik ga dus elke dag om 15.00 uur naar huis. Nou ja, naar huis? Naar stal eigenlijk, zo heb ik elke dag genoeg tijd voor mijn Wopper. Bovendien ben ik dan rond 18.00 uur thuis. Zo heeft mijn vriend ook geen 'last' van mijn veel-tijd-kostende hobby.
O ja, als ik dus niet direct reageer op nieuwe reacties, dan komt dat omdat ik vanaf mijn werk mail (heb thuis geen computer).

Arjanne heeft al laten weten dat ik de foto's naar het mailadres van het stamboek kan sturen, dan zet zij de foto's er voor mij op. Ik zal jou een cc-tje sturen. Arjanne, alvast bedankt!

Grappig trouwens dat jij bij een klein en een groot bos staat, ik ook namelijk! Het kleine bos bij ons is ongeveer 10 min. stappen en het grote een half uurtje.

Mijn merrie heet echt Wopke. Kon haar wel anders noemen, maar vond dat dat gewoon bij haar hoorde. Haar bijnamen zijn: Wopper, Woppie, Moppie, meissie en dame. Vorige week had ik haar alweer 3 jaar, wat gaat de tijd snel. Ze was mijn droomwens die eindelijk uitkwam!
Ik hoorde op zaterdagavond (op een verjaardag) dat ze te koop stond en als ik interesse had, ik gauw moest gaan kijken. Ben dus meteen die maandagmiddag daarop gaan kijken en was meteen verkocht! Die zaterdag erop kwam ze al naar (mijn oude) stal! Ik had haar een maand op proef, om te kijken of het klikte... en nu kan ik niet meer zonder haar. Ik zeg soms weleens 'het is net een kind', mijn kindje.
Ik heb haar destijds niet laten keuren, heb haar in goed vertrouwen gekocht. Scheelt denk ik ook dat ik de eigenaar ken vanuit mijn schoonfamilie. Toen ik Wopke kocht was ze bijna 4 jaar oud en ze kon nog helemaal niets. Ze was ooit wel een keer weggebracht om te beleren voor de wagen, maar dat schijnt finaal misgegaan te zijn. Daarna konden ze totaal niets meer met haar beginnen (hoorde ik achteraf natuurlijk...).
Met enig hulp heb ik haar zelf ingereden. En zoals je eerder heb kunnen lezen, hebben we haar toch kunnen beleren voor de wagen! Met rust, ruimte en regelmaat kom je een heel eind!

Wopke was en is helemaal gezond gelukkig (ik klop het ff af).
Zoals ik al eerder verteld heb, rijden we voornamelijk dressuurmatig. Sinds een klein jaartje (sinds ik op mijn nieuwe stal sta) hebben we dan ook 1x in de twee weken privéles, sinsdien zijn we sterk vooruit gegaan. Voorheen was het alleen maar door de bak heen scheuren, ik wilde naar links, zij naar rechts. Erg eigenwijs dus. Soms nog wel een beetje, maar nu kan ik er gewoon veel beter mee omgaan. Op een of andere manier zijn we nu meer een eenheid. Misschien komt dat ook wel, omdat we het op deze stal allebei veel meer naar ons zin hebben.

Ik sta nu op een pensionstal in Doorn. Daar staan in totaal 28 paarden, waarvan twee van de eigenaar. We hebben 10 doe-het-zelf binnenstallen, 7 volpension binnenstallen en 7 volpension buitenstallen. Wopke staat in een volpension binnenstal. We hebben een dressuurbak, een longeer/losgooi/springbak en een paddock. We hebben een aparte zadelkamer en een gezellige kantine. De paarden gaan zomers en 's winters de wei in. Vooral dat laatste was een van de redenen dat ik daar graag naartoe wilde. Wopke heeft nogal wat energie en zo kan ze tenminste haar 'ei' kwijt. Voor de rest staan daar leuke mensen van veelal mijn leeftijd.
Volpension staan is wel heel fijn. Alleen op zondag moeten we zelf mesten en voeren. Als ik nu een keer echt niet kan (wat bijna niet voor komt), hoef ik me niet druk te maken. Haar stalletje wordt gedaan, ze wordt gevoerd, gaat lekker naar buiten en heeft dus beweging. Fijn idee hoor, zeker als je een keer ziek bent.

Hoe lang heb je Roxy eigenlijk al? Pas kort als ik het goed begrijp.
Wel fijn dat dat spulletje voor exceem zo goed werkt! Is wel een opluchting lijkt me. Kan me tenminste zo indenken, ik ben altijd heel bezorgd om Wopke.

Heb jij eigenlijk een bijrijder? Ik zit er namelijk over te denken om dat te gaan doen. Alhoewel, ik vind dat best wel 'eng'. Ik wil graag alles zelf doen namelijk, zodat ik weet dat het goed gaat. Maar ja, willen ik en mijn vriend over een tijdje (of jaartjes) aan kids gaan denken, dan moet er toch een oplossing komen, want ik doe haar echt nooit van m'n leven weg!

Nou, ook van mij een heel lang verhaal.

Groetjes Claudia

Hoi Claudia

Tjee... wat een beauty is Wopke. Scheer je haar soms? Roxy wordt zelfs in de zomer niet zo mooi kort in de vacht, en zeker haar "snor" niet - ze heeft een echte snor die zwart met witte plukjes is, in vooral in de winter zie je het erg goed.
Ik heb haar nu 1 jaar en de handelsstal dacht dat ik haar binnen het jaar wel weer om kwam ruilen voor iets pittigers maar daar pieker ik niet over, temeer omdat mijn dochter het vertrouwen in paarden was kwijtgeraakt door haar vorige pony "Melody". Dit was een 6-jarige Welsh kruising en de eerste 2 jaar ging vrij goed maar toen Miranda wat te vertellen wou hebben omdat ze Melody wou uitbrengen kwamen de problemen en in de 5 jaar dat we Melody gehad hebben is Miranda er zeker 30 keer vanaf gevallen/gebokt. Dit kwam voornamelijk door Miranda zelf omdat ze totaal geen kracht had en dus ook niets te vertellen had. Dus het was voor Miranda een verademing om Roxy onder zich te hebben. Het vertrouwen is nu grotendeels weer terug en vorige week heeft ze zelfs alleen een buitenritje gemaakt. Kan je wel nagaan hoe Roxy is want als ik het niet vertrouwde zou ik haar nooooooit alleen weg laten gaan natuurlijk.
Je had het over een bijrijder... nou, daar heb ik eigenlijk mijn buik van vol. Ik zou er wel graag één willen hebben maar om ze vast te houden op de voorwaarden die jij hebt is wel heel moeilijk.
Bij onze vorige pony is er steeds een bijrijdster geweest omdat het voor die pony nodig was, maar het zijn steeds van die jonge meiden die het heel graag willen maar niet komen terwijl je ze duidelijk hebt gemaakt wanneer ze kunnen komen, of ze komen alleen voor het plezier (springen en buitenrijden) en de verzorging erom heen boeit niet. Dus dat schiet allemaal niet op. Ook voor Roxy heb ik 1x een bijrijdster gevraagd en dat meisje was 15 en wildenthousiast, toen ze 2x geweest was en we een afspraak gemaakt hadden voor de volgende dag was ze dat volgens mij helemaal vergeten want ze heeft zelf een veulen bij een andere stal staan en daar vandaan kwam ze langs onze stal fietsen maar toen ze mij zag (ze was al een uur te laat) draaide ze haar fiets om en ik heb haar niet meer gezien. Dus ik vind het heel moeilijk om een goede bijrijd(st)er te vinden en ik wens je écht heel veel succes als je echt op zoek gaat, en weet wel dat als je een "puber" wil vragen je haar meteen duidelijk moet maken wat jou wensen zijn. En misschien een tip: Zij/hij moet jou helpen en jij hem/haar niet (misschien een beetje bot maar dat is mijn ervaring).

Nou, de groetjes maar weer... Petra

Hoi

Wij hebben voor de Merens van mijn zus een bijrijdster omdat ze naar hoofddorp is verhuisd. Ze rijd nu een dik jaar op cyclame. Ze heeft ook een startkaart.
We wilden beslist geen 'penny'-meisje maar iemand van boven de 16 ongeveer. Annemarie is ongeveer 20 en we kunnen ook buiten de paarden om goed overweg. Soms gaan we zelfs samen uit! Erg gezellig zo!

groetjes
Arjanne

hey hallo

Onze vorige pony was veel te klein voor mij (1.36) en ik kon dus alleen wat met haar stappen en zelfs daarbij gingen haar oren al in de nek.
Wel jammer dat het niets geworden is want het is wel een plaatje om te zien en ze kon echt super mooi lopen, maarja... helaas.
Met Roxy gaat dat allemaal veel minder maar dat vind ik niet erg want ik vind het niet leuk om dressuur te rijden, en gebruik haar dus alleen om buitenritten mee te maken.
Als Miranda met mij mee gaat naar de stal dan pakken we de shet (Pipi) en zetten haar voor de kar zodat we toch samen weg kunnen, en we wisselen dan van plaats wanneer we op de terugweg gaan, maar Miranda vindt het niet meer zo leuk om met moeders weg te gaan dus dat gebeurt niet zo vaak meer.
Als één van ons alleen een bosritje gaat maken zorgen we er altijd voor dat we een mobieltje bij ons hebben want ook al is Roxy zo rustig je weet het tenslotte maar nooit, en we spreken een tijd af wanneer we weer terug zijn of we bellen tussendoor als we wat verder gaan dan gewoonlijk. In het begin zijn we alleen bij de stal gebleven en gingen steeds een stukje verder weg dus het heeft wel een paar maanden geduurd dat we elkaar echt helemaal vertrouwden.
Roxy heeft een vervelende merriekuur en dat is dat ze naar je hapt bij het zadel opleggen en aansingelen, maar ik geef haar geen aandacht totdat ze echt hapt want dan hap ik terug.
Op de wei is ze heel erg rustig behalve als Pipi in de buurt komt, dan moet Pipi maken dat ze wegkomt want Roxy gaat er achteraan met de oren plat in de nek.
Met het paard van de eigenaar van de stal (Lukkie) gaat het gelukkig wel goed behalve wanneer ze weer op stal moeten want dan is het vechten wie als eerste de wei of de buitenbak uit mag, en ik kan dus echt niet zomaar één van de twee pakken voordat er tussen hun beslist is wie als eerste gaat (meestal Roxy).
Jij had het over moeilijkheden met het rijden in de bak, bedoel je dan de binnen of de buitenbak, of was het bij wat voor een bak dan ook?
Ik kan ook met Roxy nog steeds niet goed in onze buitenbak rijden en waarom dat is daar snap ik ook niets van want op de manege heeft ze daar geen problemen mee. Misschien komt het omdat ze dan met meerdere in de bak loopt, en bij stal altijd alleen. Dat merk ik trouwens wel met buitenrijden (bedenk ik me net), als we Pipi meenemen wil Roxy niet voorop draven maar altijd naast of achter Pipi.
We hebben Roxy 1x in het tuig gehad en daarmee met haar door de bak gelopen, ik heb geen idee of ze dat al eerder heeft gedaan maar het ging heel erg goed, alsof er niets bijzonders gebeurde en als het wat beter weer wordt wil ik er een balkje achter hangen maar ik heb hier verder totaal geen ervaring mee dus als er tips zijn dan hoor ik die heel graag.

Als iemand zijn verhaal (die misschien al zo vaak verteld is) nog eens wil vertellen... ga dan gerust je gang, ik lees ze graag!

groetjes Petra

HoiHoi!

Met moeilijkheden met rijden in de bak bedoel ik dat ze nogal nukkig doet als we een ander paard passeren (of andersom). In het begin wilde ze er dan heel hard langs draven (uit angst denk ik) en dan had ik haar niet meer 100% onder controle. Gelukkig doet ze dat niet meer. Ze kijkt nu nog wel boos, maar daar blijft het wel bij. Moet het ook gewoon negeren, maar dat ik soms best wel moeilijk.

Wij hebben alleen een buitenbak en daar staan aan een kant allemaal kleine coniferen. Toen ik net op mijn nieuwe stal was, had ik wel eens last van deze boompjes, die zijn echt wel eng om langs te rijden (hahaha).
Nu gaat het prima, behalve als de buurman ineens de sproeiers op z'n gazonnetje aan zet, dan is het zitten blijven! En die man doet het erom, altijd al ik aan het rijden ben! Voor de rest loopt er een weg langs onze bak, waarlangs geregeld vrachtwagens, trekkers en auto's met aanhangers passeren. Daar wordt Wopke wel weer 'makkelijk' van, kijkt ze niet op of om naar.
Ik heb nog nooit in een binnenbak gereden, dus ik weet niet hoe ze daarop reageert. Waarschijnlijk ga ik binnenkort een keer op de manege vlakbij onze stal een lesje meedraaien.
Meestal rij ik alleen of met z'n twee in de bak. Heel enkelt rijden we met meer. Gezien haar 'nuk in de bak' is dat dan niet zo heel fijn, maar ik ga het zeker niet uit de weg! Daar moet ze maar van leren.
Op mijn oude stal reden we altijd met minimaal 4 personen in de bak, dat was echt erg, ben blij dat ik daar niet meer sta!

Als ik jouw verhaal zo lees, is het bij jou op stal niet zo heel 'gezellig'. Ik bedoel, je kunt nooit eens ff lekker kletsen met iemand of overleggen over het een of ander. Je bent vrijwel altijd maar alleen. Kan ook heel fijn zijn (lekker rustig), maar een beetje aanspraak is ook wel leuk!
Bij ons zijn er altijd wel meerdere mensen aanwezig. Meestal als ik op stal kom ga ik eerst mijn paard doen en als ik tijd over heb, ga ik in de kantine ff choco drinken. En daar is altijd nog wel iemand. Meeste meiden zijn van mijn leeftijd, dus dat is ook wel leuk.
Mis je geen gezelschap bij jou op stal? Ook niet met de buitenritten?

De beste tip die ik je kan geven voor het aangespannen-beleren is: rust, ruimte en regelmaat. Neem de tijd om het haar te leren en overhaast niets, dat werkt namelijk alleen maar averechts.
Met Wopke heb ik ook alle tijd genomen, mijn pa vond dat het allemaal sneller kon, maar het is mijn paard! De eerst maand heb ik haar ingespannen en erachter gelopen Door de bak, figuren. Niet elke dag, maar zo'n twee a drie keer in de week, een half uurtje. De week daarna hebben we er een balkje achter gehangen. Ik was aan het mennen en mijn pa hield de balk vast, een metertje boven de grond. Wopke vond het in het begin namelijk eng als de strengen langs haar achterbenen schuurden. Na dit zo'n vier keer gedaan te hebben, konden we het balkje over de grond laten slepen, dit hebben we ook een keer of vier gedaan. Daarna hebben we er een hekje achter gehangen, deze was erg zwaar, voor mij al haast niet te tillen. Hiermee moest ze dus echt leren trekken, kracht te zetten. Dit alles hebben we steeds in de bak gedaan. En toen was het tijd voor een karretje, een tweewielige. Deze was vrij licht gebouwd en als er wat zou gebeuren, dan kon je er makkelijk vanaf springen en ingrijpen. De eerste drie keer hebben we in de bak gereden en toen ging mijn pa ineens met haar de weg op. Dat vond ik eerst niet goed, wilde het rustig aan blijven doen. Was ook bang dat er wat met haar zou gebeuren. Maar... het ging juist harstikke goed! Ik ben er wel de hele weg (zo'n 20 minuutjes, want je moet het wel opbouwen) naast blijven lopen. Net achter de oogkleppen, zodat ze me niet kon zien, maar wel kon horen. Was wel grappig, want ze was erg op mij gefocust, vertrouwen op het baasje zeg maar. Omdat dit zo goed ging, zijn we de keer daarna samen met nog een aanspanning (er achteraan) naar het kleine bos gegaan. Geweldig ging het! Daarna gingen we zo'n 1x in de anderhalve week aangespannen rijden, zowel alleen als met nog een aanspanning. Ook gingen we toen het voorop rijden oefen. In het begin ging ze dan heel erg slingeren, beetje de draad kwijt, maar na zo'n 10 minuten was dat ook weer over.
Van de zomer heeft mijn pa zelf een marathonwagen gebouwd en sindien rijden we vierwielig. We gaan nu ongeveer 1x in de 2 a drie weken rijden.
beetje hoe het uitkomt. De laatste keer dat we nu geweest zijn, was rond de kerst, maar dit komt ook vanwege het slecht weer. Binnenkort gaan we weer denk ik. Als je een keer zin hebt om mee te gaan, dan ben je van harte welkom hoor!
Ik vind het zo geweldig dat dit ons uiteindelijk gelukt is! De vorige eigenaar namelijk niet, toen was het alleen maar ellende. Zoals ik al zei: met rust, ruimte en regelmaat kom je een heel eind!
Als je wilt, dan kan ik je nog wel wat foto's toemailen van het aangespannen oefenen/rijden, dan heb je een beeld bij het verhaal.

Nou, de groetjes maar weer!

Claudia

Goede avond allemaal. Via Petra ben ik op de Merens site terechtgekomen, want ook ik heb een halve Merens, (Lisa) via moederskant.
Mijn naam is Heleen (h.vulpen3@chello.nl) en ik ben moeder van een dochter van 20 en zij en ik rijden onze pony al een jaar of acht.
Ik ben ontzettend benieuwd naar de moeder van Lisa. Zij heet Tranquille, moeders vader is Kebir II. Weet iemand hoe ik aan een foto van de moeder of moeders vader kan komen?

Hoi

Ik probeer foto's te verzamelen van de 'oude' overleden hengsten. Ik heb wel een tekening die van Kebir gemaakt is:


Kebir II

groetjes
Arjanne

Hallo Heleen,

Ik heb wel een foto van Kebir. Ik heb hem zo'n 10 jaar geleden gemaakt. Toen was hij al wel wat ouder maar werd nog wel bereden.

Groetjes Manon

Heeeeyyyyy

Je had het over de nukken van Wopke, maar Roxy kan er ook wat van.
Als ik alleen met haar in de bak ben, wil ze absoluut niet aan het werk en ze begint dan al haar oren in de nek te gooien en als ik ga drammen om door te gaan komen er wel een paar bokjes (ze denkt dat ze heel erg de lucht in gaat hahaha) maar met mijn weinig ervaren rijprestaties win ik het toch altijd wel van haar maar ik ben dan wel uitgeput. Ik denk dat ze eerder nooit in een bak gelopen heeft want in het begin wou ze niet eens galloperen - alsof ze niet wist hoe dat moest - en dat is pas beter geworden toen Miranda met haar naar les ging, dus ik denk dat ze zich in een bak teveel opgesloten voelt en zich dan geen raad weet. Buiten heeft ze hier geen last van. We gaan als de bak weer berijdbaar is weer rustig met haar oefenen en dan komt het wel weer goed. Miranda is inmiddels gestopt met lessen want het ging haar er meer om dat ze het leuk vondt met de meiden als dat ze wat leerde, en daarbij komt dat ze bijna niet meer naar de stal gaat, dus haar interesse is een beetje weg.
Ik vind het wel jammer want het was geel goed voor Roxy natuurlijk maar ik probeer toch weer iemand te vinden die Roxy kan trainen want het zou jammer zijn dat alles wat ze kan, weer vervaagd.
Ik ben niet zover dat ik dat allemaal zelf kan, want anders had ik het wel gedaan natuurlijk.

Het is inderdaad nu wel stil op stal maar als het wat beter weer wordt, komen er ook vaker mensen bij de andere stallen en is er veel meer aanspraak. Als er dan iemand naar het bos gaat kunnen we altijd wel mee tippelen. Voor Miranda is het inderdaad wat minder leuk want er zijn geen meiden van haar leeftijd, maar aan de andere kant vindt ze het ook wel interessant om met "de ouderen" mee te gaan.

Ik ben heel erg benieuwd naar de foto's, dus als het niet al te veel werk is zou ik ze graag eens bekijken.
Ik heb vandaag wat foto's gemaakt van Roxy en de anderen maar we hebben een nieuwe pc en ik kreeg het nog niet voor elkaar om ze op te slaan maar als het gelukt is kan ik ook wel wat naar jou sturen? Dan weet je ook een beetje hoe het bij onze stal is? Het hoeft niet hoor, maar mag wel... ofzo!

Ik weet niet of je de vraag van Heleen (mijn collega) gelezen hebt, maar ik vind het wel heel erg leuk voor haar dat ze nu al een antwoord heeft, terwijl ze al zo lang op zoek is naar het antwoord op haar vragen.

En nu ga ik weer...
groetjes Petra