HoiHoi!
Met moeilijkheden met rijden in de bak bedoel ik dat ze nogal nukkig doet als we een ander paard passeren (of andersom). In het begin wilde ze er dan heel hard langs draven (uit angst denk ik) en dan had ik haar niet meer 100% onder controle. Gelukkig doet ze dat niet meer. Ze kijkt nu nog wel boos, maar daar blijft het wel bij. Moet het ook gewoon negeren, maar dat ik soms best wel moeilijk.
Wij hebben alleen een buitenbak en daar staan aan een kant allemaal kleine coniferen. Toen ik net op mijn nieuwe stal was, had ik wel eens last van deze boompjes, die zijn echt wel eng om langs te rijden (hahaha). Nu gaat het prima, behalve als de buurman ineens de sproeiers op z'n gazonnetje aan zet, dan is het zitten blijven! En die man doet het erom, altijd al ik aan het rijden ben! Voor de rest loopt er een weg langs onze bak, waarlangs geregeld vrachtwagens, trekkers en auto's met aanhangers passeren. Daar wordt Wopke wel weer 'makkelijk' van, kijkt ze niet op of om naar. Ik heb nog nooit in een binnenbak gereden, dus ik weet niet hoe ze daarop reageert. Waarschijnlijk ga ik binnenkort een keer op de manege vlakbij onze stal een lesje meedraaien. Meestal rij ik alleen of met z'n twee in de bak. Heel enkelt rijden we met meer. Gezien haar 'nuk in de bak' is dat dan niet zo heel fijn, maar ik ga het zeker niet uit de weg! Daar moet ze maar van leren. Op mijn oude stal reden we altijd met minimaal 4 personen in de bak, dat was echt erg, ben blij dat ik daar niet meer sta!
Als ik jouw verhaal zo lees, is het bij jou op stal niet zo heel 'gezellig'. Ik bedoel, je kunt nooit eens ff lekker kletsen met iemand of overleggen over het een of ander. Je bent vrijwel altijd maar alleen. Kan ook heel fijn zijn (lekker rustig), maar een beetje aanspraak is ook wel leuk! Bij ons zijn er altijd wel meerdere mensen aanwezig. Meestal als ik op stal kom ga ik eerst mijn paard doen en als ik tijd over heb, ga ik in de kantine ff choco drinken. En daar is altijd nog wel iemand. Meeste meiden zijn van mijn leeftijd, dus dat is ook wel leuk. Mis je geen gezelschap bij jou op stal? Ook niet met de buitenritten?
De beste tip die ik je kan geven voor het aangespannen-beleren is: rust, ruimte en regelmaat. Neem de tijd om het haar te leren en overhaast niets, dat werkt namelijk alleen maar averechts. Met Wopke heb ik ook alle tijd genomen, mijn pa vond dat het allemaal sneller kon, maar het is mijn paard! De eerst maand heb ik haar ingespannen en erachter gelopen Door de bak, figuren. Niet elke dag, maar zo'n twee a drie keer in de week, een half uurtje. De week daarna hebben we er een balkje achter gehangen. Ik was aan het mennen en mijn pa hield de balk vast, een metertje boven de grond. Wopke vond het in het begin namelijk eng als de strengen langs haar achterbenen schuurden. Na dit zo'n vier keer gedaan te hebben, konden we het balkje over de grond laten slepen, dit hebben we ook een keer of vier gedaan. Daarna hebben we er een hekje achter gehangen, deze was erg zwaar, voor mij al haast niet te tillen. Hiermee moest ze dus echt leren trekken, kracht te zetten. Dit alles hebben we steeds in de bak gedaan. En toen was het tijd voor een karretje, een tweewielige. Deze was vrij licht gebouwd en als er wat zou gebeuren, dan kon je er makkelijk vanaf springen en ingrijpen. De eerste drie keer hebben we in de bak gereden en toen ging mijn pa ineens met haar de weg op. Dat vond ik eerst niet goed, wilde het rustig aan blijven doen. Was ook bang dat er wat met haar zou gebeuren. Maar... het ging juist harstikke goed! Ik ben er wel de hele weg (zo'n 20 minuutjes, want je moet het wel opbouwen) naast blijven lopen. Net achter de oogkleppen, zodat ze me niet kon zien, maar wel kon horen. Was wel grappig, want ze was erg op mij gefocust, vertrouwen op het baasje zeg maar. Omdat dit zo goed ging, zijn we de keer daarna samen met nog een aanspanning (er achteraan) naar het kleine bos gegaan. Geweldig ging het! Daarna gingen we zo'n 1x in de anderhalve week aangespannen rijden, zowel alleen als met nog een aanspanning. Ook gingen we toen het voorop rijden oefen. In het begin ging ze dan heel erg slingeren, beetje de draad kwijt, maar na zo'n 10 minuten was dat ook weer over. Van de zomer heeft mijn pa zelf een marathonwagen gebouwd en sindien rijden we vierwielig. We gaan nu ongeveer 1x in de 2 a drie weken rijden. beetje hoe het uitkomt. De laatste keer dat we nu geweest zijn, was rond de kerst, maar dit komt ook vanwege het slecht weer. Binnenkort gaan we weer denk ik. Als je een keer zin hebt om mee te gaan, dan ben je van harte welkom hoor! Ik vind het zo geweldig dat dit ons uiteindelijk gelukt is! De vorige eigenaar namelijk niet, toen was het alleen maar ellende. Zoals ik al zei: met rust, ruimte en regelmaat kom je een heel eind! Als je wilt, dan kan ik je nog wel wat foto's toemailen van het aangespannen oefenen/rijden, dan heb je een beeld bij het verhaal.
Nou, de groetjes maar weer!
Claudia
|