Begrijp me niet verkeerd, maar deze massage is niet zo maar zelf te leren en wordt ook sterk afgeraden. Daarvoor moet je eerst minimaal een opleiding humane sportmassage of fysiotherapie hebben afgerond, voordat je op de cursus/opleiding van deze methode wordt toegelaten (zeg maar een soort nascholing en specialisatie). Omdat ze hiermee heel diep masseren en juist ook in de spier werken, moet je van spieren en hoe een lichaam in elkaar zit, heel veel afweten. (Bijvoorbeeld als een spier los is, dan verdwijnt de hand van de masseur er bijna helemaal in. En bij veel paarden kan dat niet.)
Daarbij vinden de meeste paarden deze methode helemaal niet fijn en doet het ze zelf zeer. Ze geven dan behoorlijk tegendruk en voor de masseur is het heel hard werken en daarbij oppassen dat paarden niet gaan bijten of slaan (en dan bedoel ik gericht) of sommige gaan er zelfs bij liggen. De meeste paarden moet je daardoor ook paaien met wat voer of om toch sensibele paarden te kunnen bewerken, kan gebruik van een praam nodig zijn. Heftig dus. Juist op het moment dat de paarden het fijn gaan vinden, betekent dat de spieren los zijn en dat de knopen/blokkades weg zijn. Ook lopen ze meestal niet helemaal goed na de behandeling, maar na een paar dagen voel je en zie je wel verbetering.
Ik had gisteren die Welsh Cob vast en op een bepaald moment beet hij me in de arm. Terwijl hij daarvoor met van die lodderige ogen stond te kauwen en te likken. Hij was ook al een heel stuk opgeknapt en dat was duidelijk te voelen en ook te merken in zijn reacties. Twee jaar geleden heb ik bij hem een paardenfysiotherapeut gehad - die had Watha ook een tijd behandeld - en hij kon bij de Welsh Cob niets doen, omdat hij al losse spieren had en het allemaal lekker blubberde. En dat was twee weken geleden ook het geval, alleen in die blubber massa zaten toch wat tricky punten, waarop de Welsh Cob sterk reageerde.
Ik weet dat er verschillende manieren van masseren zijn. Heb zelf ook wel eens een workshop gevolgd, maar dat is toch vaak oppervlakkiger. Als ik zelf naar de sportmasseur ga voor mijn rug, dan zijn er ook plekken dat het gewoon lekker is en dat je je los voelt. Maar kom ik daar en voel ik al wat strakke spieren in bijvoorbeeld mijn schouders, dan is die massage (o.a. drukpunt) absoluut geen pretje en merk je dat je zelf ook tegendruk geeft (aanspannen).
Als dit onder een normale sportmassage zou vallen, had ik hier niet over geschreven. Maar omdat er veel paarden zijn, die zich aan 1 kant moeilijker laten bewerken tijdens het werk, of moeite hebben met specifieke oefeningen of zelfs het maken van overgangen (b.v. huppeltje bij de eerste pas) is dit volgens mij wel een goede aanvulling op wat er allemaal al in de paardenwereld is (dierenarts, fysio, manueel, osteopaat, sportmassage, t-touch, etc.) en kan het bij ziekte of trauma het herstel bespoedigen. Of misschien wel een blessure bloot leggen, zodat een dierenarts veel gerichter kan behandelen (soms is het toch zoeken naar een speld in de hooiberg).
Jaren geleden had Watha erg last van zijn rug. Daarvoor werd hij behandeld bij de dierenarts en op een bepaald moment was de dierenarts klaar met behandelen en zei tegen mij, dat hij niks meer kon doen en dat ik hem nu met rijden beter moest maken. Watha liep toen rad, maar zooo kort terwijl hij altijd geroemd werd door zijn lekkere manier van bewegen. Ik wist dat we nog een hele lange weg te gaan hadden en ik was toen bang dat hij nooit meer de oude zou worden. Ik kreeg hem niet eens fatsoenlijk aan het stappen. Toen ben ik met de fysiotherapeut aan de slag gegaan. Het heeft bij Watha behoorlijk lang geduurd en hij had veel meer behandelingen nodig dan bij een ander paard - ook omdat hij toen nog hengst was en zoveel spieren had, dat het elke keer een hele toer was om hem los te krijgen. Het was of je op een betonblok aan het duwen was. Daarom was ik nu na zoveel jaar verbaasd en natuurlijk blij dat Watha bijna niks vast had zitten - op 2 puntjes na. Ik heb door zijn eczeem en alle weerperikelen hem een jaar niet gereden en schijnbaar doet zo'n jaartje rust bij hem wonderen.
Ik weet in ieder geval zeker dat ik nooit deze opleiding wil gaan doen. De interesse hiervoor is zeker aanwezig, maar juist de heftige reacties bij de paarden houden mij tegen. Geplet, getrapt of gebeten worden, mijd ik zoveel mogelijk. Ik hou ze wel vast en probeer uit de buurt te blijven (gisteren dus 1 keer niet gelukt !!).
Christel
|