Vorig weekend was ik eindelijk weer aan de kust. ik had oréade al een maand niet meer gezien, en ze had al een maand niet meer gewerkt. Ze was nogal fris enzo maar het weer was zo goed dus ben ik toch maar gaan wandelen. Ik heb gewoon gestapt maar wat een wandeling zeg! Zo kende ik ze niet! Elke keer dat er een auto kwam begon ze zich omtedraaien en weg te lopen. Volgens mij waren het gewoon wat kuren, ze was niet echt bang, want op het einde van de wandeling reageerde ze niet meer op de autos en liep ze op een gegeven moment zo ontsappannen dat ze bleef staan en met haar hoefje in het zand begon te graven... ik wist dat ze zich wou rollen dus ja maar benen geven enzo maar toch niet willen luisteren dus ben ik maar afgestapt... en ja dan is ze gaan rollen met zadel en alles!
Dus was ze eigenlijk heel de wandeling lastig... maarja ze is nog jong, ze had al lang niet meer gewerkt, ze was fris en er was nogal veel wind, dus ik kan haar wel verstaan.
Ziezo met haar nieuw biothane hoofdstelletje!
Oréade kijkt naar het zwin!
Terug in haar stalletje!
Hier stond ik aan mijn zadelkast en kwam ze en koekje vragen!
Zo hieronder, zijn het nog fotos van de kerstvakantie:
Op weg naar de wei met een haar vriendinnetje
Oréade in de sneuwstorm.
Zo dat was het!
Groetjes.