Nou dat was me wat vanmorgen.
1. We gingen een ritje samen maken. Stappen (vanwege de conditie na de spierbevangenheid van Renske) over het strand en door de duinen over het fiets- en ruiterpad terug. Ze is genezen verklaard en we moeten nu langzaam haar conditie gaan opbouwen. Ergens is een steil heuveltje. Het fietspad splits zich daar, je kunt over het heuveltje of onderlangs. Hugo was mij ver vooruit en dacht onderlangs halverwege,” zal ik hier door het gras eens de heuvel op rijden”, misschien zie ik Trudy aankomen. Er waren mij inmiddels een nerveus paard met ruiter gepasseerd op het ruiterpad. Toen Hugo bovenaan het heuveltje kwam was die ruiter er net en Kiki schrok erg en draaide zich 180 gr om en dook naar beneden. Daar is Hugo gevallen. Het air-bagvest werd opgeblazen, maar hij voelde een hoef tegen zijn bovenbil/zij aankomen. Hij bleef even liggen en belde mij toen.
Ik heb hem niet zien vallen. Ik zag Kiki terug in galop aankomen over het ruiterpad en zag dat het zadel van haar rug viel. Ze was in paniek en rende het pad terug naar de kudde (haar kudde) die ze met Hugo eerder gepasseerd was. Kiki ging grazen aan deze kant van het prikkeldraad en de Haflingers en Shetlanders stonden aan de andere kant. Ik stond met Renske aan de hand en een losse Kiki. Hugo kwam er strompelend aan. Hij had veel pijn. Hij is op Renske naar huis gereden, want lopen kon hij niet en ik bleef wachten tot hij er op de fiets aan kwam om het zadel en dekje mee te nemen. Toen hij er eindelijk was bracht ik (met zweepje, want Kiki wilde haar kudde niet graag verlaten) Kiki naar de wei. Thuisgekomen lag Hugo op de bank te kreunen. De huisarts heeft hem nagekeken. Het zijn vnl gekneusde spieren, maar zijn urine moet morgen nog een keer nagekeken worden ivm de nieren die achter de gekneusde plek liggen. Hij heeft veel pijn en moet pijnstillers innemen.
2. Ik bracht Renske daarna terug naar de wei. Op de wei zag ik dat haar deken scheef zat en dat de beenriemen veel te wijd waren. Ik wilde haar weer de wei afhalen om het goed te doen. Toen we door het hek gingen deed ik deze niet wijd genoeg open en kwam ze vast te zitten aan een hendel van het hek. Ze was al buiten het hek en wilde zich losrukken, ze raakte licht in paniek (ik ook). Toch lukte het me om de deken overal los te maken en om haar te kalmeren. Eén beenriem zat nog erg strak vast en ik kon er moeilijk bij. Toch bleef ze rustig toen ik hem even nog strakker moest trekken om hem los te kunnen maken. De deken was inmiddels op meerdere plekken gescheurd. Later in de middag heb ik bij beide paarden de dekens weer om gedaan. Renske heeft nu een dikkere om voor vannacht en dan morgen kijken of ik een andere 100gr deken kan krijgen.
Twee calamiteiten op één dag. We zijn er moe van! Gelukkig is alles nog goed afgelopen. Hugo denkt dat hij er zonder air-bagvest en cap
nu heel slecht aan toe zou zijn.