MerensForum.nl

Hallo
We zijn nu een aantal maanden met Troy bezig.
eerst natuurlijk wandelen longeren en sind nu zo,n 2 maanden geleden hangen en daarna er op zitten.
Het gaat bij hem niet zo makkelijk al de merensen in frankrijk als ik dat soms wel eens lees.
hij heeft enorm last gehad van vlucht gedrag. Hij gedraagd zich soms als of hij flink mishandeld is.
eerst zijn we een maand bezig geweest met longeren en wennen aan het zadel e.d en daarna is hij 2 weken weg geweest om zadelmak gemaakt te worden.
Dat meisje kreeg toen een ongeluk met een ander paard en kon niet meer verder gaan met troy helaas.
We hebben hem toen weer opgehaald en zijn zelf verder gaan trainen met hem.
de eerste weken was hij heel lastig met opstappen en rende al op elk wiebeltje met je been of als je hem iets te veel in z,n mond zat.
Het meisje dat hem reed vond hem erger dan de meeste kwpners. ( een sport pony in merens kleren)
Maar langzamer hand werd dat rennen steeds korter. Gemeen heeft hij in iedergeval nooit gedaan. het lijkt echt gewoon angst.
Maar gelukkig lijkt nu het knopje om te gaan bij hem. Hij komt in de wei direct naar ons toe, staat stil bij het opstappen en ze kan er met rijden gewoon met haar been aankomen zonder dat hij weg schiet. Ze heeft nu 1 keer in de week prive les en hij gaat echt met sprongen vooruit.
iedereen kan er nu gewoon voor achter en desnoods onderdoor lopen zonder dat hij schrikt. Ik vind het gewoon aandoenlijk om te zien hoe hij zijn best doet.
Is er iemand die dit een beetje herkent in zijn merens?
Ik dacht altijd dat ze vrij makkelijk waren? of zouden we gewoon te jong begonnen zijn?
Nou ja het belangrijkst is dat het nu goed gaat. zat eigenlijk te denken om hem nog een half jaartje het land in te gooien om te groeien, maar weet niet wat het verstandigste is. Het gaat nu zo goed en ben eigelijk bang dat hij dan weer terug valt. Iemand ervaring hier mee?
Ik heb hem te koop staan, maar wil hem eigelijk gewoon het liefst houden. Hij zou eigenlijk gewoon nog 5 cm moeten groeien. dan wordt hij perfect voor mij.
groetjes conny

Zeker valt dat niet mee maar wat Troy liet zien is naar mijn bescheiden mening wantrouwen. Hij vlucht omdat hij het niet vertrouwd. Dat blijft toch het grote sleutelwoord.
Moest je Troy dan 2 weken wegbrengen om zadelmak te maken? Is hij daarna zo veranderd of was hij al zo?
Je merkt nu al een stuk verbetering. Waarschijnlijk heeft jouw aanpak meer succes.

Als ik mijn 4 jarige overvraag, dan stribbelt ze ook tegen. Probeer zoveel mogelijk rust in te bouwen en beloon bij goed gedrag. Volgens mij wil ieder paard het goed voor je doen maar de "baas" moet hem wel tijd geven om na te denken. We willen vaak veel te snel zijn. Investeer in een rustige opbouw zonder dwang en stress. Later ben je er blij om.

_________________
Sauvage en Sauteuse (Chanty)

Hé Conny,

Als ik jouw verhaal lees zou ik hem niet een half jaar het land op gooien. Als je het gevoel hebt dat het koppie rust nodig heeft zou ik hem om de dag heel kort rijden (kwartier) en om de dag met hem spelen. Vrijheidsdressuur b.v of met een bal terwijl jij er naast loopt. Of naast hem lopen terwijl jullie gaan wandelen. Gewoon lekker veel in de hand houden en veel mee doen want hij vertrouwt je en nu gaat het goed.
Wat betreft je te koop verhaal, je zegt zelf dat je hem eigenlijk niet wil verkopen. Niet doen dus! Volg je gevoel want weg is weg. Beter klein maar fijn als andersom. Wat je hebt heb je. En het lijkt dat Troy bij jou past en jij bij Troy. Dat is goud waard.
Over jouw verhaal over vluchtgedrag als je er op gaat zitten of het lastige beleren kan ik niets zeggen. Wel weet ik dat ook in Frankrijk er van de hele kudde die beleerd moeten gaan worden er altijd wel een of twee moeilijkere gevallen tussen zitten. Die worden er dan uit gepakt voor de meer ervaren ruiter die de tijd neemt. Mijn twee paardjes hebben dat gedrag niet gehad. Polie wil wel altijd graag gelijk weg stappen als ik er nog maar amper op zit maar dat is vanwege werk willigheid en zeker niet vanuit angst. Ze moet dan ook altijd wachten totdat ik echt zit en beugels aan heb. Ook is zij meer een hittepetit dan Hercule en kan vluchten (steeds minder) als ze schrikt. Het voordeel van Polie en ook Troy is omdat ze gevoeliger zijn en heter, je er hele werkwillige paardjes aan hebt die door hun ijver en fijngevoeligheid veel kunnen (dressuur, springen cross). Tevens hebben die paardjes veel lichtere hulpen nodig als de wat koudbloedige merens. En dat is een voordeel. Een nadeel is dat je goed je knieën moet aanklemmen want ze kunnen onverwacht een keertje wegschieten maar naarmate het paardje ouder wordt neemt dat gedrag af. Het voordeel van een wat koudbloediger merens is dat ze bom proef zijn en je er overal mee kunt komen zonder dat je alert bent. Het nadeel is dat je zo ontspannen op ze rijdt buiten dat als ze dan echt een keer schrikken je er naast ligt want daar reken je niet op(Ik dus op Hercule .
Succes met je paardje. Je mag er trots op zijn als ik het verhaal zo lees.

_________________
polie en hercule ----> in Frankrijk

Ik denk ook dat je er verstandig aan doet om hem weer een half jaar op het land te doen. Soms zijn ze er psychisch ook nog niet helemaal aan toe.

Wat ikzelf altijd erg leuk vind is schriktrainingen met je paard (gewoon aan de hand), dit is voor je band erg goed en het is ook nog leuk en leerzaam. Dus van die onzin dingen met ballonnen, slingers, bladblazers noem maar op is erg leuk.

Succes in ieder geval

_________________
FIGARO DU KERCORB X BETEL DE FANTILHOU = QUINOA DE FANTILHOU

Troy heeft dat schrikachtige altijd al een beetje gehad.
als ik hem eenmaal in handen had kon ik er alles mee doen. Wandelen , naast de fiets lopen poetsen benen optillen enzv.
Maar als je onverwachts de stal binnen liep schrok hij zich een ongeluk.
Ook als je zelf onverwachtse bewegingen maakte. Sinds december heb ik hem nu op een pension stal staan waar heel veel te zien en te doen is.
Ook komt hij nu bijna dagelijks in handen. Hij heeft nooit echt gebokt ofzo ,maar wel constant vluchten.
Snap niet helemaal waar het vandaan komt. De opfok stal waar hij stond toen ik hem kocht zei dat ze dachten dat hij mishandeld was.
Lijkt mij een beetje onwaarschijnlijk, want hij komt gewoon bij een merens fokker vandaan.
Dat heeft inderdaad met vertrouwen te maken. Er voor lopen en er naast prima maar er achter of laat staan er op vond hij vrezelijk.
Ik ben er zelf een aantal weken geleden afgevallen tijdens het opstappen en heb nu een gebroken pols. ik had een bitloos hoofdstel om gedaan omdat ik dacht dat dat prettiger voor hem was, maar toen ik er op wilde stappen schoot hij weg en viel ik achter over. Nu met het gewone hoofdstel is dat nooit meer gebeurt.
Er rijdt nu iemand anders op en het gaat nu echt heel erg goed met hem. ze heeft deze week zelf een buiten rit gedaan wat helemaal super ging.
Ik hoop dat ik er als mijn pols weer genezen is gewoon weer op durf. Als je Troy nu ziet is het gewoon een braaf jong paard die enorm z,n best doet.
Het vervelende is aleen dat hij alles aan voeld. Ik denk dat hij wel merkt dat ik bang ben als ik er straks weer voor het eerst op ga.
Daar wordt hij dan zelf ook weer onzeker van. Voor mij was een hercule type denk ik beter.
Maar de komende weken kan ik toch nog niet rijden. Ik laat hem lekker door rijden en als hij zo door gaat als nu komt het helemaal goed met hem.
En of wij een goeie combi worden moet ik nog maar even af. Heb besloten om het nog wel even een kans te geven. Kijk wel regelmatig op Marktplaats of ik een leuke paard zie, maar zo mooi en leuk als troy zie je ze gewoon niet

Is toch altijd wat lastig het vluchtgedrag. Als ik in jouw schoenen stond zou ik juist nu het zo goed gaat met het rijden, hem even rust gunnen en lekker een paar maandjes de wei op gooien. Op die manier kan hij wat volwassener worden en alles ook in z'n koppie verwerken.

Vanaf de grond kan je dan na een tijdje weer gaan oppakken en persoonlijk zou ik dan beginnen met de dingen die hij al kent, gevolgd door schriktrainingen. Op die manier leert hij misschien toch wat meer op jou vertrouwen. Daarna pas weer zadel erop en lekker naar buiten, kilometers maken en af en toe eens oppakken in de bak bijvoorbeeld.

Succes in ieder geval met je grote kind!

Hallo
Het meisje wat Troy op het moment rijdt gaat nu 2 weken op vakantie.
Hij heeft nu dus even 2 weken de tijd om na te denken wat hij allemaal geleerd heeft.
Als ik hem ga houden gaan we over 2 weken gewoon heel rustig aan verder met beleren.
Ook natuurlijk veel grondwerk en wandelen en een paar keer per week een kwartier 20 min. er op.
gr.conny

Als ik bij Rens onverwacht in zijn stal komt schrikt hij zich ook helemaal wezenloos . Maar dat komt omdat hij rechtop staat te slapen en te dromen.

Het blijft spannend zo een jong paard beleren. Ieder paardje (ook van hetzelfde ras) is weer zo anders. De een is snel met alles en de ander helemaal niet. Belangrijk is dat je probeert feeling te houden met waar voor jouw paard de grens ligt, wanneer je doorvraagt en wanneer je overvraagt. Wat hij leuk vind en wat niet. En hoe je de opstakels op je weg oplost. Ben creatief. Beloon het goede en bouw je training in stukjes op. Te veel dingen tegelijk is verwarrend.
En vooral creatief blijven en volhouden. Ze kunnen zo ontzettend veranderen. Ik vond het een bijzonder jaar om met zo;n groen paard als Rens te starten.
Wij hebben samen heel veel geleerd en nog steeds. Soms was dat lastig, soms angstig maar bovenalles zeer bijzonder.
Ik wens je veel wijsheid en succes.

_________________
Rens sinds november voor de koets en sinds december ook bitloos

Ik heb in andere topics al eens geschreven over het verschil van reactie van mijn Mérens op het beleren.

Veel Mérenseigenaren doen het beleren zelf en dat pakt regelmatig goed uit.
Ik ben echter blij dat ik het door anderen heb laten doen en dat zal ik ook blijven doen.
Als ik zie hoe sterk ze zijn en soms hoe onverwachts en snel ze kunnen reageren, denk ik dat een ervaren beleerder hier veel meer op bedacht is.
Ondanks dat de Mérens op jonge leeftijd al heel sterk zijn en er stevig uit zien, moeten zij ook naar hun balans zoeken als er iemand op hun rug zit.

Ik heb hier nu 4 jonge Mérens staan, waarvan er twee beleerd zijn.
Eentje is braaf, maar vliegensvlug en uit het niets kan hij van iets schrikken of een rare sprong maken.
In mijn ogen heeft dat ook met zijn hengst zijn te maken. En sinds kort heb ik besloten dat als binnenkort het vliegenseizoen voorbij is, hij gecastreerd gaat worden.

Zijn halfbroer is nu 3 jaar en ook hij moet nog gecastreerd worden. Daar heb ik meegewacht omdat hij lang wantrouwend tegenover mensen is geweest en niet iedereen vertaalt het op die manier en zien/zagen hem als een paard die op zijn sodemieter moest hebben. Met dat laatste was ik het absoluut niet eens. Hij was als veulen al gereserveerd en pas de laatste maanden vindt hij veel aandacht van verschillende mensen geweldig.
Ik was de enige die hem kon pakken, maar het heeft bijvoorbeeld een paar maanden geduurd voordat ik eindelijk weer een halster bij hem omkreeg.
Ook steigert hij snel als je hem bijvoorbeeld probeert te ontwormen of te enten in zijn box. Daarbuiten vindt hij het nog steeds niet fijn, maar dan gaat hij niet meteen omhoog.
Sinds maart van dit jaar laat hij zich regelmatig aaien door vreemden (zelfs uitvoerig op zijn hoofd) en kan zelfs mijn stalhulp hem uit de paddock pakken. Daarvoor verstopte hij zich echt in zijn stal als zij voor zijn box stond. Terwijl zij hem nog nooit had aangeraakt of ook maar raar had gedaan (ja, poepscheppen uit zijn weitje met kruiwagen en mestboy!?).

En over mijn 4-jarige merrie heb ik al vaker geschreven. Zij heeft geen zin in al die poespas en is snel in paniek (wij roepen weleens dat ze blij mag zijn dat ze niet in de bergen is geboren, want dan was ze allang in een ravijn gestort). Zij is ook de enige hier die als de dood is voor mijn Mérens ruin en echt niet bij hem in de buurt durft te komen. Als ze samen staan, dan moet ik haar langs hem heen leiden anders blijft ze de hele tijd in een hoekje van de wei staan. Haar grote vriendin (ook wel stiefzuster genoemd) is dikke mik met hem.
Gelukkig is ze drachtig en mag ze het komende jaar nog wat volwassener worden. Hopelijk heeft de dracht een goede invloed op haar.

En mijn 2-jarige merrie (de stiefzuster dus en een volle zus van de gereserveerde 3-jarige) is gewoon heel stoicijns en kan een beetje sloom overkomen, terwijl ze dat absoluut niet is. Zij heeft als enige de neiging om ons richting ieder plukje gras te slepen en dat lukte haar erg goed . Terwijl we toch al een flinke ervaring hebben met deze krachtpatsers en niet zo snel onder de indruk zijn van hun kracht. Gelukkig helpt het vasthouden bij het halster om haar wat meer bij ons te houden en deze cirkel van trekken te doorbreken. Andere methodes hadden geen effect. Ben heel benieuwd hoe zij volgend jaar is bij het beleren. Ze is erg lenig en kan flink wapperen met de benen. En ze laat zich niet zo snel van de wijs brengen. Dat kan een voordeel zijn, maar kan ook tegenwerken omdat je haar dan niet kan "bereiken".

Allemaal verschillend en hun eigen karaktertrekken, maar daardoor ben ik overtuigd om het beleren niet zelf te doen. Wel vind ik het fijn om veel bij het beleren te zijn en zoveel mogelijk te zien en mee te maken. En soms ook reacties te kunnen vertalen voor diegene die de paarden niet zo goed kent. Maar de meeste beleerders hebben zoveel verschillende jonge dieren onder zich gehad, dat ze veel reacties herkennen en daarop inspelen. Soms zelfs een andere interpretatie eraan geven, waardoor ik er ook anders naar ga kijken en dit weer gebruik in de omgang met de paarden. Het enige wat ik elke keer tegenkom bij mensen die de Mérens niet zo goed kennen, is dat ze onder de indruk zijn van hun kracht, moeilijk te overrompelen zijn, en soms de snelheid (vooral dat laatste verwachten veel mensen niet).

Christel

Hallo
Wat een verhaal christel! wat een verschillende paarden allemaal.
Als ik dat zo lees allemaal is Troy beslist niet appart! Ik had echt een ander beeld van merens.
Als kind ben ik een paar keer bij de fam. vloemans op ponykamp geweest. Er waren daar wat jonge merensen waar nog nooit wat mee gedaan was.
wij mochten die poetsen en gingen er ook gewoon even op zitten. dat vonden die dieren toen gewoon prima.
De merensen waar ik toen op gereden heb waren ook top braaf. Ik reed daar als 11 jarige gewoon mee het bos door.
Maar inmiddels ben ik er dus achter dat ze niet allemaal zo sukkelig zijn.
Het is jammer dat dat meisje wat hem in zou rijden na 2 weken moest stoppen i.v.m een ongeluk.
Anders was dat met mijn pols w.s niet gebeurt. maar het meisje wat hem nu rijdt doet het ook echt goed.
Hij rijdt inmiddels 3 nette gangen en staat stil met opstappen. Dat is toch heel knap voor een 3 jarige.
Het probleem is nu alleen dat ik een beetje bang ben geworden. Ik denk dat hij dat direct voelt als ik er weer op ga.
Voorlopig kan ik zelf nog niet rijden ivm m,n pols breuk, maar dat zal wel weer spannend worden.
gr.conny

Hé Conny,

In de buurt van Rijen staat Hercule. Hij heeft al vaker gediend als paardje om ruiters die geschrokken zijn na nare ervaring er over heen te helpen, door ze te laten genieten van een relaxte buitenrit. Dus je bent welkom voor een buiten rit. Vanochtend in het natuurgebied heel relaxed met beiden paardjes gereden. Suus reed met Hercule door het water naar de andere kant. Werd toch wel erg diep dus ik aarzelde wat. Toen toch maar met Polie er achter aan gegaan vertrouwend op Hercule dat hij wist wat hij deed. Zo gaaf. Met natte sokken en brede grijns overkant gehaald (Polie is wat kleiner als mijnheer). Wat zijn merens toch super paardjes, Polie ploegde rustig door (en dook er gelukkig niet in zoals vorig jaar). Toen dacht ik nog een nieuw leuk paadje gevonden te hebben, klein-smal en schuin omhoog. Nee dus. Polie moest achteruit de helling weer af. Voetje voor voetje mij vertrouwend deed ze dat. Ja Conny en geloof me Polie is net als Roy wat heet en fieperig. Ik ben zo trots. Doorzetten is vaak de moeite waard en veel merens hebben een jaar nodig om aan hun baasje te wennen en hun baasje aan hun! Daarna zijn ze super. Ik zie me nog met Polie twee jaar geleden toen ze kers vers uit Frankrijk kwam dansend de dam afgaan bij ons. Ze schrok zich kapot van elke fietser en vertrouwde mij helemaal niet. Ik vond dat erg spannend maar ben zo blij dat ik door heb gezet en met hulp van jonge mensen en Hercule er nu een super paardje aan heb.

_________________
polie en hercule ----> in Frankrijk

Nee, beleren valt ook niet mee ook merensen zijn zeker niet altijd de makkelijkste.
Vluchtgedrag komt ook voor dat hoeft niet te maken te hebben met het feit dat ze vroeger mishandelt zouden zijn soms is dat gedrag er gewoon, een paard blijft een vluchtdier de een wat meer dan de ander.
Ik heb veel merensen ingereden en geholpen met waarvan er veel heel braaf waren maar van een hele groep er altijd wel een paar zijn die om op zijn zachts gezegt niet zo braaf waren.
Het probleem is vaak dat je dat van te voren niet kan inschatten.
Als je een brave merens hebt kan je hem zelf met hulp waarschijnlijk wel inrijden echter als je begint en het blijkt niet te gaan heeft de gene die hem daarna inrijd een groter probleem.
Dus mijn advies is ook mits je helemaal zeker bent van je eigen kunnen en voral oo niet bang zoek iemand die ervaring heeft met inrijden(en het liefst ook met merens) laat hem inrijden.

Maar als je paardje nu braaf is kan je hem misschien eerst een keer uitstappen en als dat goed gaat wat meer net zolang totdat je je helemaal vertrouwt voelt.

Mijn ervaring is trouwens wel dat dit soort merens enorm leuk zijn als je eenmaal het vertrouwen hebt!

succes Annebel

Ik kom al een aantal jaar op dezelfde stal in de Pyreneen en ik hoor daar de volgende verhalen over het inrijden van Merensen:
ze hebben daar 3 fokmerries, 2 daarvan geven redelijk gezeggelijke types die ze vrij snel ingereden hebben.
De 3e merrie geeft super paardjes waar ze ieder jaar weer hun handen vol hebben aan het inrijden van de 3 jarigen....
Mooie, soepele, intelligente paardjes die heel makkelijk zijn tot er iemand op gaat zitten.
Het kost ze meestal een half jaar voor deze Merensen het echt lekker doen onder het zadel.
Ik heb een super fijne ruin gereden daar die volgens mij ook nog naar Miriam is geweest omdat het in eerste instantie daar niet lukte. Terwijl we het hier over zeer ervaren paardemensen hebben!
De paarden die ze houden voor zichzelf zijn wel nakomelingen van deze merrie. Ze doen het ook heel goed in de sport.
Zoals Annebel ook al zegt; dit worden later wel de allerfijnste paarden. Ik heb 3 verschillende nakomelingen van de merrie gereden en het waren de fijnste Merensen die ik gereden heb.
Maar Merensen zijn geen little pony's, het zijn grote, zeer zelfstandige paarden. En ieder paard is anders, ook een Merens.(juist een Merens eigenlijk).

_________________
Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt.

Hallo allemaal
Bedankt voor alle reacties. Ik heb een volwassen vrouw op de manege gevonden die echt helemaal gek op Troy is.
Omdat ze wist dat ik hem in de verkoop had maar hem eigenlijk liever niet wilde verkopen heeft ze aangeboden om hem gedeeltelijk te leasen.
Zij heeft vanaf het begin af aan echt een band met hem en ze kan ook erg goed rijden.
Zij gaat na haar vakantie als het door gaat een paar maanden op hem rijden.
Ik heb zelf een tinker er bij gekocht.ringo.jpg
Als m,n pols weer genezen is kunnen we lekker samen met Troy buitenritten maken.
Misschien dat ik over een half jaar wel genoeg vertrouwen heb om weer op Troy te gaan.
Het is duidelijk dat het niet aan Troy ligt. Die is bij haar ook best braaf. Hij heeft echt iemand nodig die de leiding neemt en vertrouwen uit straalt.
Ik heb gewoon te weinig ervaring met jonge paarden.
groetjes conny

Goede beslissing veel plezier ook met je nieuwe paardje!

annebel