O,O,O, dit herken ik zo! Wij hebben het koetsiersbewijs al gehaald, maar er was zelfs ooit een moment dat Renske niet meer wilde draven! Wij waren haar nieuwe baasjes en dan probeert zo'n paardje wel eens wat. Iedereen denken dat ze wat mankeerde tot er een ervaren rot bij kwam. Ze mankeert niets, het zit tussen haar oren, zei hr Vos! Hij heeft toen 3 keer met Renske gereden, MET ZWEEP, en daarna draafde ze altijd, tot op heden! Van hr Vos nam ik later apart nog lessen. We vonden Renske niet zo voorwaarts. Wel, als hij naast mij op de bok zat was ze het wel. Toen hij verkouden was, kuchte hij een keer en ze schoot vooruit! Deze winter nam ik les in een binnenbak via de menclub. Andere paarden moeten in het begin van de les gaan ontspannen en tot rust komen. Renske heeft dat van nature. Ze heeft zo haar eigen tempo. Het lukt de instructeur wel om haar te activeren, hij loopt dan mee met ons naast de wagen en prikt een keer in haar buik. Maar ze zakt gewoon weer af. Als we tochten maken is het verschillend. Soms is ze sloom en soms gaat het lekker. Na de koffie onderweg loopt ze sowieso beter. Misschien denkt ze dat ze dan weer naar huis gaat. Op weg naar huis loopt ze het prettigst. Hé, zeggen we dan, nu heeft ze een mooi drafje. De zweep hebben we af en toe echt nodig, veel indruk maakt ie niet. Goed corrigeren is een kunst. Weet je wanneer je haar niet terug kent? Als we met meer wagens rijden. Ze loopt met haar hoofd het liefst op de schoot van degene die achterin de koets zit, die voor ons rijdt. We waren een keer de laaste wagen en moesten de hekken sluiten. We bleven dan wat achter, vervolgens ging Renske dan met een grote hinnik van stilstaan in galop. Als ik Renske vergelijk met de andere paarden, dan is ze langzamer, maar ook rustiger. Ze kan goed stilstaan en dat is ook belangrijk. Wij moeten met haar leren onthaasten, dat is een mooie les op onze leeftijd (60 plus).
Inloggen
Registreren
Help
Zoeken
